Verontrustende herinneringen komen boven
“Dat is ze,” mompelde Joyce terwijl ze naar de foto wees. “Ze heeft me een keer geslagen tijdens de gymles.” Een verre herinnering lichtte kort haar ogen op, voordat ze werden overgenomen door een schaduw van melancholie. “Op dat moment riep hij iets in de trant van: ‘Op een dag zul jij ook schreeuwen!’ De woorden galmden nog na, rauw en indringend. We stonden allebei stil, terwijl het gewicht van hun betekenis zich stil tussen ons in nestelde. Zou het allemaal teruggaan op een oude wrok?
Verontrustende herinneringen duiken weer op
Neem contact op met onze advocaat
Joyce zweeg een paar tellen, terwijl ze de herinnering die boven was gekomen in zich opnam. “Ze draagt het al zo lang met zich mee,” mompelde ze zachtjes, bijna alsof ze tegen zichzelf praatte. Ik nam het bericht van de collega en de foto uit het jaarboek en stuurde ze door naar onze advocaat. Elk detail voelde als een nieuw puzzelstukje dat langzaam in elkaar paste en een waarheid onthulde die altijd in het volle zicht verborgen was gebleven.
Neem contact op met onze advocaat